Τώρα το καλοκαίρι, που τα σχολεία έχουν κλείσει και τα παιδιά απολαμβάνουν στιγμές ξέγνοιαστες και χαλαρές, διεξάγονται ποικίλες εκδηλώσεις στις πόλεις, στην επαρχία και στη νησιωτική Ελλάδα. Θίασοι με εξαίρετους και ταλαντούχους ηθοποιούς περιοδεύουν σε όλη τη χώρα και ανεβάζουν αρχαίες ελληνικές τραγωδίες στα τοπικά θέατρα. Τραγωδίες του Σοφοκλή, του Ευριπίδη και του Αισχύλου γίνονται περιζήτητες κάθε χρόνο. Αυτές, έπειτα από την ανάλογη διασκευή, απευθύνονται στα παιδιά και τις οικογένειές τους, με σκοπό να αποτελέσουν μια πολύ καλή επιλογή αξιοποίησης του ποιοτικού χρόνου με πολλαπλά οφέλη για τα ίδια τα παιδιά.
Η αρχαία τραγωδία ως φορέας εθνικής και πολιτιστικής ταυτότητας
Η αρχαία ελληνική τραγωδία αποτελεί τη "γέφυρα" ανάμεσα στον αρχαίο και τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό. Προβάλλει στοιχεία από την τότε καθημερινή ζωή σε ένα κοινωνικό, ιδεολογικό, πολιτισμικό και πολιτικό πλαίσιο. Οι ήρωες αποτελούν φορείς του κοινωνικού γίγνεσθαι και οι θεατές "διδάσκονται" από τα τραγικά πρόσωπα. Στη θέαση μιας αρχαίας τραγωδίας, τα παιδιά γίνονται συμμέτοχοι, κοινωνοί της παράδοσης και της ταυτότητας, καθώς υπάρχουν πολλά στοιχεία της αρχαίας ελληνικής παράδοσης, τα οποία οι τραγικοί ήρωες φέρουν μέσα από τη δράση τους και τις επιλογές τους σε κρίσιμες στιγμές της τραγωδίας.
Η αρχαία τραγωδία-κομμάτι της δημοκρατίας
Δεν είναι τυχαίο που η αρχαία ελληνική τραγωδία άκμασε στην δημοκρατική Αθήνα. Φαίνεται ότι το δημοκρατικό πολίτευμα έδωσε τη δυνατότητα το είδος αυτό να ακμάσει. Για αυτό το λόγο, το θέμα των τραγωδιών είναι πολιτικό και σχετίζεται με τον πόλεμο, την ειρήνη, τον ηρωισμό, τη φιλοπατρία, τη δικαιοσύνη και την παράβαση του νόμου. Τα παιδιά, παρακολουθώντας μια τραγωδία στο θέατρο, δύνανται να αντιληφθούν τα δημοκρατικά στοιχεία που διαπνέονται στα έργα των τραγικών και να ερμηνεύσουν τις πολιτικές συνθήκες των γεγονότων. Μέσα από το διάλογο στην τραγωδία, τα παιδιά μαθαίνουν πώς να παίρνουν σωστές αποφάσεις στη δική τους ζωή και ότι χωρίς αυτόν τα άτομα επιβάλλονται στους άλλους και δεν υπάρχει το δικαίωμα για ελεύθερη έκφραση της γνώμης.
Η τραγωδία ως ένα μέσο ψυχαγωγίας και εκπαίδευσης
Η τραγωδία αποτελεί ένα δυνατό και άμεσο τρόπο διδασκαλίας, καθώς προκαλεί συναισθηματική φόρτιση στους θεατές. Τα παιδιά ψυχαγωγούνται, "συνομιλούν" και πολλές φορές ταυτίζονται με τους ήρωες, μαθαίνουν ότι οι πράξεις των ανθρώπων, που αντιβαίνουν στο Δίκαιο και τη Δικαιοσύνη, έχουν τις ανάλογες συνέπειες. Επίσης, οι ήρωες συζητούν για διάφορα θέματα της πολιτείας και έτσι τα παιδιά μαθαίνουν για ζητήματα σχετικά με το γραπτό και άγραφο δίκαιο. Η τραγωδία διδάσκει τι συμβαίνει, όταν κάποιο άτομο έχει υπερβολική αυτοπεποίθηση, αλαζονεία, εγωισμό και υπεροψία, κάτι που τον οδηγεί στην απομάκρυνσή του από το μέτρο. Καλείται να προστατευτεί από την πτώση που ακολουθεί θέτοντας όρια. Το μέτρο στη ζωή ενός ανθρώπου είναι εκείνο που του δίνει ευτυχία.
Συμπερασματικά, η αρχαία τραγωδία έχει στόχο να τέρψει, αλλά και να προβληματίσει τους θεατές για ιδεολογικά, ηθικά, κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, τα οποία προβληματίζουν ως και σήμερα όλους τους ανθρώπους. Έτσι, η τραγωδία ανάγεται σε ένα διαχρονικό είδος με πολλαπλά οφέλη, όχι μόνο για τα παιδιά, αλλά και για κάθε άτομο που έρχεται σε επαφή με το θέατρο και την τραγωδία. Δίνει τα εφόδια στον θεατή να κατανοήσει τον κόσμο και τον αντίκτυπο των επιλογών του αποτελώντας "μάθημα ζωής" με διαχρονικό χαρακτήρα.
