Η εκπαίδευση των παιδιών μας είναι μεγίστης σημασίας. Aναμφισβήτητα το σχολείο αποτελεί ένα θεμελιώδες βήμα στη ζωή ενός παιδιού που επηρεάζει τόσο το ίδιο όσο και την οικογένεια γενικότερα. Η ομαλή ένταξη ενός παιδιού στο σχολικό περιβάλλον, η πρόοδος και η ψυχοπνευματική του εξέλιξη κατά την εκπαιδευτική πορεία του, εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την αρμονική συνεργασία γονέων κι εκπαιδευτικών.
Αγωνίες γονέων
Οι περισσότεροι γονείς με την έναρξη της σχολικής ζωής των παιδιών τους νιώθουν αγωνία. Άραγε πώς θα ανταποκριθούν εκείνα στον μαθητικό τους ρόλο; Τι στάση να υιοθετήσουν οι ίδιοι; Ποιον δάσκαλο θα έχουν; Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα ταλανίζουν το μυαλό τους και συχνά φαίνεται να μην έχουν ικανοποιητικές απαντήσεις. Κάπως έτσι προσπαθούν ακολουθώντας το ένστικτό τους να βρουν μια ισορροπία, ελπίζοντας πως ο δάσκαλος/α θα τους δώσει λύσεις, που θα διευκολύνουν την κατάστασή τους. Συχνά στο πρόσωπο του δασκάλου/ ας αναζητούν τον ''σωτήρα'' τους, πιστεύοντας πως εκείνος/η δίνει ή πρέπει να δίνει μαγικές συμβουλές για τα πάντα...
Ο ρόλος του δασκάλου/ας
Ένας δάσκαλος/α σχεδόν κάθε χρονιά αναλαμβάνει μια νέα τάξη με διαφορετικούς μαθητές και καλείται να κατανοήσει τις ιδιαιτερότητες του κάθε παιδιού, προσαρμόζοντας το μάθημα στις ανάγκες των μαθητών του. Ταυτόχρονα προσπαθεί να είναι συνεπής με το εκπαιδευτικό πρόγραμμα, την ύλη που οφείλει να διδάξει και το προβλεπόμενο χρονοδιάγραμμα. Παράλληλα ενημερώνει τους γονείς για την απόδοση και τη συμπεριφορά των παιδιών τους, συμβουλεύει και επιδιώκει να βοηθήσει μαθητές και γονείς κατά το δυνατόν.
Για το καλό του παιδιού...
Έρχεται λοιπόν η πολυπόθητη πρώτη συνάντηση μεταξύ δασκάλου και γονέων. Ο δάσκαλος ελπίζει να προσέλθουν όσο το δυνατό περισσότεροι γονείς, ώστε να υπάρξει η δυνατότητα να κατανοήσει το οικογενειακό περιβάλλον του κάθε παιδιού, να εξηγήσει τον τρόπο διδασκαλίας που ακολουθεί και να κάνει σαφή τον τρόπο με τον οποίο οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους στη μαθησιακή διαδικασία. Οι γονείς σε αυτή τη συνάντηση έχουν τη δυνατότητα να αναλύσουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, να ανταλλάξουν απόψεις και να πάρουν πρακτικές συμβουλές, που θα διευκολύνουν το διάβασμα των παιδιών τους στο σπίτι. Τόσο ο δάσκαλος όσο και οι γονείς - από αυτές τις συναντήσεις-αποκομίζουν πληροφορίες πολύτιμες για την αρμονική εξέλιξη του κάθε μαθητή και για την δημιουργία ενός κλίματος συνεργασίας κι εμπιστοσύνης.
Όμως συχνά...
Κάποιες φορές οι σχέσεις γονιού - δασκάλου διαταράσσονται. Σε κάποιες περιπτώσεις οι γονείς κυρίως, όταν η απόδοση του παιδιού τους δεν είναι η επιθυμητή, επιρρίπτουν την ευθύνη στον δάσκαλο/α, πριν εξετάσουν με προσοχή τα δεδομένα, πριν αναζητήσουν τα αίτια στο παιδί τους ή ακόμη και στο οικογενειακό τους περιβάλλον (δεν είναι λίγοι οι συναισθηματικά απόντες γονείς, κυρίως στις μέρες μας). Γίνονται λοιπόν συχνά επιθετικοί και προσβλητικοί με τον δάσκαλο/α επιδεινώνοντας την κατάσταση. Με το πέρασμα του χρόνου κάποιοι δάσκαλοι αρχίζουν σταδιακά να αποφεύγουν να εκθέσουν με απόλυτη ειλικρίνεια την κατάσταση ενός μαθητή, προσπαθώντας να αποφύγουν εντάσεις, ενώ ταυτόχρονα μειώνεται ο επαγγελματικός τους ζήλος, καθώς αντλούν όλο και λιγότερη ικανοποίηση από τη δουλειά τους, λόγω της τριβής με κάποιους γονείς. Τότε εμφανίζονται ως αδιάφοροι και με τον καιρό δίχως να το συνειδητοποιούν, αλλοτριώνονται και ορισμένοι τείνουν να γίνουν.
Υπάρχουν βέβαια κι εκείνοι οι δάσκαλοι που πράγματι δεν είναι καταρτισμένοι και ευσυνείδητοι, (όμως αυτό ισχύει σε όλα τα επαγγέλματα) οι οποίοι συχνά μην κάνοντας σωστά τη δουλειά τους, αναγκάζουν τους γονείς να αναλάβουν δράση προκειμένου τα παιδιά τους να αποκτήσουν γερές γνωστικές βάσεις. Ως αποτέλεσμα οι γονείς επιφορτίζονται με άγχος κυρίως, όταν οι ίδιοι δεν έχουν γνώσεις ή την οικονομική δυνατότητα να ενισχύσουν με κάποια ιδιαίτερα μαθήματα τα παιδιά τους, (κάτι που δεν θα έπρεπε να συμβαίνει). Κάπως έτσι ορισμένοι γονείς αμφισβητούν τον δάσκαλο/α ακόμα και παρουσία των παιδιών τους, κάτι που δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο την ήδη δύσκολη κατάσταση.
Εποικοδομητική συνεργασία
Γίνεται σαφές ότι δάσκαλοι και γονείς οφείλουν να έχουν ως προτεραιότητα το καλό των παιδιών. Η απόκτηση γνώσεων καθώς και η ομαλή ψυχοπνευματική εξέλιξη των παιδιών εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την αρμονική σχέση μεταξύ γονιού και δασκάλου. Όταν ο γονιός επικοινωνεί με σεβασμό και διάθεση συνεργασίας με τον δάσκαλο, όταν του εκθέτει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το παιδί του και αναγνωρίζει την αξία της προσφοράς του, τότε ανοίγει ένας εποικοδομητικός δίαυλος επικοινωνίας.Όταν ο δάσκαλος από την πλευρά του ενδιαφέρεται ειλικρινά για τους μαθητές του, προσπαθεί να τους εμπνέει την αγάπη για το σχολείο και τη γνώση και τολμά να εκφράσει στους γονείς ο,τιδήποτε αφορά το παιδί τους σαν ένας δεύτερος ''γονιός'', τότε το κάθε παιδί μπορεί να υπερπηδήσει τις δικές του δυσκολίες και να ανθίσει ως μαθητής μα κυρίως ως άνθρωπος...
