Τα παιδιά χρειάζονται συνεχώς σημεία επαφής, για να νιώσουν ελεύθερα, να εκφραστούν, να αντιλαμβάνονται τον κόσμο με όλες τους τις αισθήσεις, να επικοινωνούν τα συναισθήματά τους, να δημιουργούν νέες ιδέες, να κατανοούν και να καλλιεργούν την ενσυναίσθησή τους. Ένα σπουδαίο παιδαγωγικό εργαλείο, το οποίο είναι αρωγός στην ανέλιξη των παιδιών δεν είναι άλλο από το θεατρικό παιχνίδι. Το θέατρο είναι τέχνη ολιστική γιατί όλες οι τέχνες συναντώνται και
διαπλέκονται. Επομένως, το παιδί μαθαίνει να εκφράζεται και να
απελευθερώνεται με το θέατρο, χρησιμοποιώντας το πιο οικείο μέσο
στο παιδί, το παιχνίδι.
Στην Καθημερινότητα
Με το παιχνίδι, επιτυγχάνεται η ανάπτυξη του παιδιού σε :
α) ψυχολογικό, β) κοινωνικό, γ) αισθητικό, δ) γνωστικό επίπεδο.
Κεντρικός ρόλος του θεατρικού παιχνιδιού είναι :
- να απελευθερώσει τη φαντασία του παιδιού και να του ανοίξει νέους ορίζοντες δημιουργίας
- να εισάγει το επικοινωνιακό στοιχείο ως βάση για την καλλιέργεια και ανάπτυξη των διαπροσωπικών σχέσεων και
- να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα εμψύχωσης
(Κουρετζής, 2006:39-40)
Η ανάπτυξη νέων δεξιοτήτων και ερεθισμάτων
Ευρύτερα το θεατρικό παιχνίδι επαναφέρει και διατηρεί σε έντονη δραστηριότητα τις αισθήσεις των παιδιών, διευρύνει την κριτική τους σκέψη, αναπτύσσει το φαντασιακό τους επίπεδο και μαθαίνουν να αντιλαμβάνονται το σώμα τους μέσω της κινησιολογίας, αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό. Το θεατρικό παιχνίδι απελευθερώνει τον τρόπο αντίληψης τους για τον κόσμο, αντιλαμβάνονται τα κοινά στοιχεία μεταξύ τους, αποδέχονται και συνεργάζονται για την δημιουργία μιας ιδέας, μια σκέψης, μιας αντίληψης.
Και έτσι ξαφνικά χωρίς να το συνειδητοποιούν άμεσα η παρατηρητικότητα τους αυξάνεται, μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους χωρίς φόβο, αποκτούν σταδιακά πειθαρχία, αναπτύσσουν και εκπαιδεύουν την μνήμη τους, επικοινωνούν, αλληλεπιδρούν και συμπορεύονται. Σταδιακά κατανοούν την ταυτότητά τους και δημιουργούν ισχυρά θεμέλια, για να νιώσουν ανεξάρτητα και ικανά, να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Μαθαίνουν να κοινωνικοποιούνται και να βγαίνουν εκτός της ζώνης άνεσης τους. Η δραματική τέχνη στην Εκπαίδευση μπορεί να γίνει το όχημα με το οποίο το παιδί θα καλλιεργήσει και θα κατακτήσει το στοιχείο της διαπολιτισμικότητας, ώστε μελλοντικά να καταφέρει να συνεργάζεται με στόχο έναν καλύτερο, διαφορετικό κόσμο, καθώς το θέατρο δημιουργεί τις προϋποθέσεις να ξεδιπλωθεί η συναισθηματική νοημοσύνη, με την οποία ο θεατής θα διαμορφώσει την ηθική του (Άλκηστις, 2008). Είναι λοιπόν σπουδαίο και κύριο να κατακτηθεί η ενσυναίσθηση ως επίκτητο χαρακτηριστικό στην ψυχοσύνθεση των παιδιών, αφού τους γίνεται άμεσα η ανάγκη για συλλογικότητα, αλληλεγγύη και αποδοχή. Στοιχεία, τα οποία διαμορφώνουν μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις, με στοιχεία πλουραλισμού, ενότητας, αλληλοβοήθειας και ανιδιοτελούς αγάπης.
Το θεατρικό παιχνίδι λοιπόν, αποτελεί αντίδοτο και θεραπεία του εγωισμού, της ανασφάλειας, του ατομισμού και του ωφελιμισμού. Διαχειρίζεται και μπορεί να διαμορφώσει προσωπικότητες ενεργών και συνειδητοποιημένων πολιτών, που θα επιμεληθούν να δημιουργήσουν έναν κόσμο με απονομή δικαιοσύνης, ελπίδας και συνεργασίας.
Πηγές:
- 'Αλκηστις, (2008). Μαύρη Αγελάδα - Άσπρη Αγελάδα: Δραματική τέχνη στην εκπαίδευση και διαπολιτισμικότητα. Αθήνα: Τόπος.
- Ατσαλάκη,Ε (2016) «Η συμβολή του θεατρικού παιχνιδιού στον εγγραμματισμό παιδιών προσχολικής ηλικίας» (Διπλωματική διατριβή,Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου)
- Κουρετζή, Μ. (2006). Το θεατρικό παιχνίδι ως μέσο αφύπνισης του κριτικού
στοχασμού και της δημιουργικής φαντασίας. Στο Μπ. Γιαννούλη, Ν. - Γκόβας & Αν. Μερκούρη (Eπιμ.), Το θέατρο στην εκπαίδευση.
- Δημιουργώντας νέους ρόλους στον 21ο αιώνα. Πρακτικά από την 5η Διεθνή Συνδιάσκεψη για το Θέατρο στην Εκπαίδευση (σσ.32-40). Αθήνα: Πανελλήνιο Δίκτυο Εκπαιδευτικών για το θέατρο στην Εκπαίδευση.
