Μελαγχολία των γιορτών

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν! Όλοι μας αρχίζουμε σταδιακά να μπαίνουμε στο πνεύμα των ημερών κάνοντας προετοιμασίες, σχέδια, αγορές. Την ίδια στιγμή νιώθουμε κάποιες σκέψεις, αναμνήσεις και μη αποκρυπτογραφημένα συναισθήματα να μας κυριεύουν, δημιουργώντας μας μια περίεργη αίσθηση. Παρελθόν, παρόν κι ένα ομιχλώδες μέλλον περιπλέκονται στο εδώ και τώρα και πολλοί από εμάς νιώθουμε μια απροσδιόριστη μελαγχολική νοσταλγία.

Νοσταλγώντας

Ξαφνικά μας έρχονται εικόνες από τα παιδικά μας χρόνια, τότε που ήμασταν εμείς παιδιά και χαιρόμασταν την κάθε στιγμή των γιορτών ξέγνοιαστα, μην έχοντας καμία ευθύνη. Τότε που αφηνόμασταν στη διασκέδαση, ενώ οι γονείς μας προσπαθούσαν - σύμφωνα πάντα με τη δυνατότητά τους - να δημιουργήσουν μια ζεστή σπιτική ατμόσφαιρα και να οργανώσουν τα πάντα, ώστε να είμαστε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι. Μεγαλώνοντας, λίγο μετά την ενηλικίωσή μας θυμόμαστε -εκτός από τις οικογενειακές- τις εορταστικές εξόδους με τους φίλους μας, το συναίσθημα της νεανικής παντοδυναμίας, την προσπάθειά μας να γευτούμε την κάθε στιγμή και να βιώσουμε τις γιορτές όσο πιο έντονα μπορούσαμε. Τα χρόνια πέρασαν, κάποιοι γίναμε γονείς ...

Η άλλη όψη του νομίσματος

Κάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα. Εάν τα παιδιά μας είναι ακόμα μικρά, τότε έχουμε την ευκαιρία να βιώσουμε τη μαγεία των Χριστουγέννων παρατηρώντας την αθωότητα και την έκπληξη που τα παιδικά τους μάτια εκπέμπουν αντικρίζοντας το κάθετί. Εισερχόμαστε στον κόσμο των ξωτικών, του Αϊ-Βασίλη και μετατρέπουμε το σπίτι μας σε Χριστουγεννιάτικο λαμπιονόκοσμο προσπαθώντας να δημιουργήσουμε υπέροχες οικογενειακές αναμνήσεις. Με το πέρασμα του χρόνου όμως τα παιδιά μας μεγαλώνουν και συχνά νιώθουμε πως όλα έχουν αλλάξει. Ο χρόνος που περνούν μαζί μας ακόμα και κατά τη διάρκεια των γιορτών είναι σαφώς πολύ λιγότερος συγκριτικά με το παρελθόν και κάποιοι γονείς νιώθουν πως τα καλύτερα χρόνια μαζί με τα παιδιά τους έχουν πια περάσει. Μήπως είμαστε ολίγον εγωιστές;

Μια διαφορετική προσέγγιση

Ενώ λοιπόν εμείς όντας στην πρώτη μας νιότη, προσπαθούσαμε να ανακαλύψουμε τη ζωή, να χαρούμε τις γιορτές και με τις παρέες μας, διασκεδάζοντας μέχρι πρωίας, όταν τα παιδιά μας θέλουν να κάνουν το ίδιο, πολλοί από εμάς μελαγχολούν. Θεωρώ πως η κάθε εποχή έχει την ομορφιά της. Τη δεδομένη στιγμή που τα παιδιά μας μεγαλώνουν μάς δίνεται η ευκαιρία να γυρίσουμε και πάλι στην εποχή που είχαμε χρόνο για εμάς και να βιώσουμε νέες εμπειρίες. Είναι υπέροχο να ζούμε τη δική μας ζωή και όχι να ζούμε μέσα από τη ζωή των παιδιών μας. Είναι σαν ο εαυτός μας να μάς κλείνει το μάτι καλώντας μας να ανακαλύψουμε ό,τι μας επιφυλάσσει. Έχοντας μια τέτοια οπτική θα αποτελούμε πηγή έμπνευσης και όχι μεμψιμοιρίας και τα παιδιά μας θα επιζητούν να βρίσκονται μαζί μας - όταν το επιτρέπει το πρόγραμμα όλων μας- αλληλεπιδρώντας σε ένα κλίμα γεμάτο αγάπη, χαμόγελο και ζεστασιά.

...και αυτά τα Χριστούγεννα

Σε οποιαδήποτε ηλικία και αν βρισκόμαστε εμείς και τα παιδιά μας είναι δυνατό να βιώνουμε όμορφες Χριστουγεννιάτικες στιγμές. Έχοντας κάποιες συνήθειες ως οικογένεια, όπως το να στολίζουμε το Χριστουγεννιάτικο δέντρο μαζί -τοποθετώντας κάποια συμβολικά στολίδια κάθε χρονιά με ιδιαίτερη για την οικογένειά μας σημασία -, να προσπαθούμε να ετοιμάσουμε από κοινού κάποια εδέσματα και να έχουμε τη διάθεση να οργανώσουμε γιορτινά γεύματα με συγγενείς και φίλους δημιουργούμε όμορφες Χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις που γεμίζουν την ψυχή και το μυαλό μας. Περνώντας λοιπόν χρόνο όλοι μαζί με ενθουσιασμό, χαρά και χωρίς παράπονο ή κριτική οδηγούμε τα παιδιά μας κατευθείαν στο πατρικό σπιτικό και αυτό, επειδή θα το επιθυμούν και όχι από υποχρέωση. Άλλωστε όταν κάτι δίνεται με την καρδιά μας τότε μόνο έχει αξία. Ας χαλαρώσουμε λοιπόν και ας αφεθούμε στην Χριστουγεννιάτικη μαγευτική ατμόσφαιρα ζωντανεύοντας το μικρό παιδί που όλοι υπήρξαμε κάποτε. Καλά μας Χριστούγεννα!