Ένας ενήλικας ''ανήλικος''

Γινόμαστε γονείς περνούν οι διάφορες ηλικιακές φάσεις των παιδιών μας και συχνά θεωρούμε πως με την ενηλικίωσή τους επιτέλους θα ηρεμήσουμε. Σκεφτόμαστε καθ΄όλη τη διάρκεια αυτού του απαιτητικού, αλλά συνάμα μαγικού ταξιδιού της ανατροφής τους, ότι μόλις αυτά διαβούν το κατώφλι των δεκαοκτώ ετών, θα έχουν βρει αυτόματα τον δρόμο τους. Όμως κατά πόσο ισχύει πραγματικά αυτή η πεποίθηση;

Ο ρόλος της ανατροφής

Με το που γινόμαστε γονείς προσπαθούμε να ανταποκριθούμε σε αυτόν μας τον ρόλο με όσο γίνεται μεγαλύτερη επιτυχία. Προσπαθούμε να αποφύγουμε τους σκοπέλους που αντιμετώπισαν οι δικοί μας γονείς στην προσπάθεια της ανατροφής μας. Νιώθουμε πως εμείς θα αποφύγουμε τα λάθη τους. Στις ιδανικές περιπτώσεις προσφέρουμε αγάπη, όσο περισσότερο χρόνο μπορούμε, υλικά αγαθά και κάθε είδους βοήθεια πριν καν μας ζητηθεί. Συζητάμε, εξηγούμε, παίζουμε μαζί τους και προσπαθούμε να τους προσφέρουμε όλα τα απαραίτητα εφόδια προκειμένου να έχουν μια υγιή εξέλιξη στην πορεία της ζωής.

Κάτι μας διαφεύγει

Τα χρόνια περνούν. Εμείς πάντα παρόντες προσπαθούμε για το καλύτερο, ωστόσο πολλές φορές αντιλαμβανόμαστε ότι τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως τα είχαμε φανταστεί. Ενώ λοιπόν θεωρούμε πως δώσαμε ό,τι καλύτερο διαθέταμε, αισθανόμαστε ότι τα παιδιά μας σκέφτονται, δρουν και κυρίως αντιδρούν με μια αλλόκοτη για εμάς συμπεριφορά. Παρατηρούμε συχνά στα έφηβα πλέον παιδιά μας στοιχεία που δεν θυμίζουν σε τίποτα την ανατροφή που τους έχουμε δώσει και τον τρόπο ζωής που έχουν βιώσει στο οικογενειακό μας περιβάλλον. Σταδιακά αντιλαμβανόμαστε ότι το κοινωνικό περιβάλλον, τα προβαλλόμενα πρότυπα και κυρίως η ενασχόληση με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ασκούν πάνω τους μια καταλυτική επίδραση που ούτε καν είχαμε διανοηθεί. Τα εξωτερικά ερεθίσματα, οι προκλήσεις, η επικαιρότητα δρουν υποσυνείδητα, υπόγεια μα εξαιρετικά αποτελεσματικά στη διαμόρφωση του ψυχισμού και των επιλογών τους.

Κάνοντας αυτοκριτική...

Ζώντας σε μια πραγματικά ιδιαίτερα απαιτητική εποχή κατά την οποία βιώνουμε κυριολεκτικά πρωτόγνωρες - στην ιστορία της ανθρωπότητας - καταστάσεις είναι περισσότερο από ποτέ επιβεβλημένη η προσεκτική αξιολόγηση της διαπαιδαγώγησης των παιδιών, τα οποία αναμφισβήτητα αποτελούν το μέλλον του κόσμου μας. Είναι σημαντικό να αναζητήσουμε τα λάθη μας, την ευθύνη μας και να ασκήσουμε την αυτοκριτική μας, ώστε να ενισχύσουμε τα παιδιά μας με χαρακτηριστικά που θα τα θωρακίσουν έναντι των εξωγενών αρνητικών επιρροών. Είναι μεγίστης σημασίας να γίνουμε ευέλικτοι, να αναθεωρήσουμε παραδοσιακά μοτίβα ανατροφής και να αντιληφθούμε εγκαίρως ότι είναι προτιμότερο να είμαστε διακριτικοί καθοδηγητές και όχι αλάνθαστοι ενήλικοι παντογνώστες.

Μιλώντας για λάθη

Αν εξετάσουμε προσεκτικά τη γονεϊκή συμπεριφορά μας, πολλοί από εμάς ίσως κατανοήσουμε ότι η υπερπροσπάθειά μας μετατράπηκε στη μεγαλύτερη παγίδα. Προσπαθώντας να βοηθήσουμε τα παιδιά μας καταλήγουμε συχνά να φοιτούμε στο σχολείο στη θέση τους, να αναλαμβάνουμε τις υποχρεώσεις τους, να προβληματιζόμαστε για ποικίλα θέματα αντί για αυτά με αποτέλεσμα να εμποδίζουμε την ωριμότητά τους. Ανησυχώντας για τις σχολικές τους επιδόσεις σε συνδυασμό με τις προσδοκίες που έχουμε από εκείνα, παρασυρόμαστε και παραλείπουμε να τους διδάξουμε δεξιότητες πολύτιμες για την ενήλικη ζωή τους. Υπευθυνότητα, συνέπεια, οργάνωση, συμμετοχή στις οικιακές εργασίες-ανάλογα με την ηλικία τους- είναι μόνο μερικοί από τους τομείς που τα περισσότερα παιδιά εάν υπήρχαν εξετάσεις ...θα έμεναν μετεξεταστέα!

Μετά από δεκαοκτώ χρόνια...

Ο καιρός κυλάει και ξαφνικά τα παιδιά μας ενηλικιώνονται. Ενώ λοιπόν λίγο πριν τα δεκαοκτώ τα αντιμετωπίζουμε σαν παιδιά, με το που γιορτάζουν τα δέκατα όγδοα γενέθλια αρχίζουμε να τα επικρίνουμε διαπιστώνοντας την έλλειψη ωριμότητας, την αδυναμία ανάληψης αποφάσεων και υιοθέτησης ενός υπεύθυνου τρόπου ζωής. Φαίνεται να έχουμε την απαίτηση τα παιδιά μας στα δεκαοκτώ να εκδηλώσουν χαρακτηριστικά που δεν τους επιτρέψαμε να αναπτύξουν καθώς από κεκτημένη ταχύτητα σπεύδαμε να παίξουμε όλους τους ρόλους στην παράσταση της ζωής τους. Γίνεται σαφές ότι έχουμε στη διάθεσή μας αρκετά χρόνια για να αναθρέψουμε ανεξάρτητους, υπεύθυνους και δυναμικούς ενήλικες. Ας μην τα σπαταλήσουμε...