Ιδιωτικό ή Δημόσιο σχολείο;

Πολύ πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς οι γονείς έχουν προβληματιστεί σχετικά με το σχολείο που θα στείλουν το παιδί τους. Και μπορεί στην Ελλάδα ο προβληματισμός να έχει μεγαλύτερη βαρύτητα, αφού η Παιδεία δεν διανύει και την καλύτερή της – διαχρονικά - φάση, αλλά λίγο – πολύ και σε πολλες άλλες χώρες, υπάρχει.
Για να δούμε λοιπόν γιατί;
Ποιοί είναι οι λόγοι ώστε ένας γονιός, παρά του ότι του προσφέρεται η δωρεάν κρατική παιδεία, προτιμά την ιδιωτική;
Τι είναι αυτό που σπρώχνει –για να μην πούμε αναγκάζει – αρκετούς γονείς να στέλνουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά;
Και καλά αν οι γονείς είναι εύποροι, αλλά βλέπουμε ανθρώπους που αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα κάνοντας δύο και τρεις δουλειές προκειμένου να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους αυτό το αγαθό.

Έρευνες δείχνουν ότι 6-7% των παιδιών όλων των βαθμίδων εκτός της τριτοβάθμιας, φοιτούν στα δημόσια σχολεία, κάτι που τους δίνει ένα μικρό προβάδισμα (ακόμα) σε σχέση με τα ιδιωτικά. Το πλεονέκτημα της δημόσιας εκπαίδευσης παραμένει ότι το παιδί έρχεται σε επαφή με όλα τα είδη ανθρώπων από κάθε κοινωνική τάξη - διαστρωμάτωση και έτσι, ζώντας μέσα σε συνθήκες πραγματικής ζωής μαθαίνει την κοινωνία από μικρό. Αντίθετα, τα παιδιά που μόνο το ιδιωτικό έχουν γνωρίσει, δεν έχουν ασκήσει την κριτική τους ικανότητα σχετικά με τους ανθρώπους γύρω τους.

Σε ό,τι αφορά τους εκπαιδευτικούς καθ’αυτούς, υπάρχουν και στους δύο τομείς εξαιρετικοί εκπαιδευτικοί, καταρτισμένοι, έμπειροι, με μεταπτυχιακά και διδακτορικά. Από εκεί και πέρα έγκειται στην προσωπικότητα του ατόμου η σωστή ή όχι άσκηση του επαγγέλματος - λειτουργήματός τους, αλλά και από την παρακολούθηση από τη διεύθυνση και την αξιολόγηση, τυπική ή άτυπη, η οποία είναι πιο πιθανό να συμβεί στον ιδιωτικό τομέα.

Το σχολείο ως... «αποθετήριο»;

Όμως γιατί τελικά οι γονείς επιλέγουν το ιδιωτικό (όσοι τελικά το κάνουν); Αυτό που λένε ορισμένοι γονείς συνοψίζει τα πάντα: «Εγώ τα πήγα σε ιδιωτικό και ησύχασα! Από τί ησύχασαν; Μα από τις έννοιες και τις σκοτούρες που αντιμετωπίζουν καθημερινά τα δημόσια: κτιριακά προβλήματα, επικίνδυνες και ελλιπείς εγκαταστάσεις, μόνιμες ελλείψεις προσωπικού, και συχνά, όταν ο/η εκπαιδευτικός απουσιάσει, τα παιδιά τριγυρίζουν στους δρόμους, αν οι γονείς δεν έχουν εναλλακτική λύση.

Ένας άλλος λόγος για αυτό το «ησύχασα», είναι η εξασφάλιση ότι τα παιδιά θα περάσουν την τάξη ό,τι και να γίνει, άρα λιγότερη σκοτούρα για τους γονείς σχετικά με την παρακολούθηση της προόδου των παιδιών τους. Βλέπουν λοιπόν το σχολείο σαν καταφύγιο. Με βάση αυτές τις αντιλήψεις και ανάγκες συντηρείται η πλειονότητα των μικρομεσαίων ιδιωτικών σχολείων στις αντίστοιχες γειτονιές της Αθήνας.

Στρατηγική για διάκριση

Αλλά πώς διαλέγουν τελικά οι γονείς τα σχολεία; Έχουν όλοι τα ίδια κριτήρια; Όχι φυσικά!

Κάποιοι αρκούνται στην φήμη. Φήμη για επιτυχία στις Πανελλαδικές εξετάσεις∙ για τις εξετάσεις PISA∙ για επιτυχίες στα Πανεπιστήμια του εξωτερικού. Αφού τα καταφέρνει όλα αυτά ένα σχολείο, δεν μπορεί παρά να είναι καλό.

Άλλοι θέλουν τα παιδιά τους να φοιτήσουν σε σχολεία που φοιτούν παιδιά από ανώτερα κοινωνικά στρώματα, και που έχουν ιστορικά «παράγει» διαπρεπείς πολιτικούς, νομικούς κλπ.,πράγμα που δείχνει ότι επιθυμούν διάκριση και άλλοι γράφουν τα παιδιά τους σε σχολεία όπου φοιτούν παιδιά μέσων και ανώτερων στελεχών του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, ώστε να συμβαδίζουν με το δικό τους κοινωνικό στάτους.

Είναι όμως αυτοί οι σωστοί λόγοι για να επιλέξει κανείς το σχολείο του παιδιού του;

Στη Βρετανία ένα καλό σχολείο και η ζήτηση που έχει λόγω της φήμης του (ασχέτως αν είναι δημόσιο ή ιδιωτικό), καθορίζει ακόμα και την αγορά ακινήτων στην περιοχή! Χώρια η δυσκολία να εξασφαλίσει κανείς την πολυπόθητη θέση.

Κοιτάμε και λίγο βαθύτερα...

Και εδώ ερχόμαστε ξανά στη φήμη: δεν πρέπει να αρκούμαστε στα διάφορα που λέγονται ή που ακούγονται. Πρέπει να κοιτάμε και λίγο πιο βαθιά. Πρώτα-πρώτα τα αποτελέσματα που δημοσιεύονται περί επιτυχιών στις Πανελλαδικές, είναι έτσι παρουσιασμένα, ώστε να μη μπορεί κανείς να δει την σύγκριση με τα δημόσια σχολεία ή με άλλα ιδιωτικά. Για παράδειγμα, μπορεί να πέρασε το 98 ή και το 100% του τάδε μεγάλου και τρανού ιδιωτικού σχολείου, όμως πόσοι ήταν οι υποψήφιοί του;

Πρέπει να προσπαθούμε να αποκτήσουμε οι ίδιοι γνώση και γνώμη για το σχολείο του παιδιού μας. Να έρθουμε σε επαφή με το προσωπικό∙ να γνωρίσουμε τη δασκάλα που θα έχει το παιδί μας στην πρώτη τάξη∙ να φροντίσουμε να πληροφορηθούμε τα συστήματα, εκπαιδευτικά και παιδαγωγικά, που εφαρμόζονται∙ την φιλοσοφία του σχολείου, πράγμα ουσιώδες. Και σε κάθε περίπτωση να παραμείνουμε κοντά στο παιδί και στο σχολείο του καθ’ όλη τη διάρκεια της φοίτησής του, ιδιαίτερα στις πρώτες τάξεις. Είναι και δική μας ευθύνη η μόρφωση του παιδιού μας, ας μη φοβόμαστε να την αναλάβουμε...