Μία ημέρα σε ένα ειδικό σχολείο

Τι είναι το ειδικό σχολείο;

Ας ξεκινήσουμε από τα απλά, αρκετοί μη γνωρίζοντας τι είναι το ειδικό σχολείο ή ποιος ακριβώς είναι ο σκοπός του, τείνουν να έχουν μία λανθασμένη εικόνα γι' αυτό ή ακόμα να μην έχουν και καμία. Και αυτό δυστυχώς, συμβαίνει γιατί δεν υπάρχει μία σωστή ενημέρωση και μία συζήτηση γύρω από τα θέματα που αφορούν την ειδική εκπαίδευση και γενικά την ειδική αγωγή.

Η πιο δόκιμη γνώμη, για το τί είναι τελικά ένα ειδικό σχολείο, περιγράφεται άριστα σε κάτι που έχω διαβάσει και περικλείει μέσα σε λίγες γραμμές όλη την έννοια αυτού.

Το ειδικό σχολείο ή αλλιώς Σ.Μ.Ε.Α.Ε. (Σχολικές Μονάδες Ειδικής Αγωγής κ' Εκπαίδευσης), δεν είναι ούτε ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα, ούτε άσυλο, ούτε ψυχιατρικό παράρτημα για άτομα με αναπηρίες (ΑμεΑ), ούτε μέρος φύλαξης ΑμεΑ, είναι μία εκπαιδευτική μονάδα, επανδρωμένη με πλήθος εκπαιδευτικών, επιστημόνων, επαγγελματιών διαφόρων κλάδων και ειδικοτήτων (δασκάλους ειδικής αγωγής, ψυχολόγους, κοιν. λειτουργούς, λογοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, φυσικοθεραπευτές, νοσηλευτές κ.α.) που μοναδικό στόχο και σκοπό έχει την εκπαίδευση - ενίσχυση αυτών των παιδιών.

Αλλά, πολλά είπαμε, πάμε να χτυπήσουμε το κουδούνι και να σας υποδεχτούμε στο σχολείο μας....

Καλώς ήρθατε

Η μέρα μας ξεκινά με την έλευση των παιδιών, η οποία κατά κύριο λόγο γίνεται με τα σχολικά και πάντα με τις δασκάλες/ους, να περιμένουν να τα υποδεχτούν με ένα πλατύ χαμόγελο, στην πόρτα του σχολείου.

Σίγουρα, υπάρχουν και μέρες που η παραμονή μας στην πόρτα του σχολείου, είναι παραπάνω ώρα από ότι συνήθως. Και αυτό, γιατί εκείνη την στιγμή μπορεί το παιδί να μην νιώθει έτοιμο ή να μην θέλει να έρθει στο σχολείο. Τότε, απλά δίνουμε λίγο χρόνο στο παιδί. Έπειτα συζητώντας μαζί του, καταφέρνουμε να μπούμε στο σχολείο, να βρούμε τη σειρά της τάξης του στο προαύλιο, να κάνουμε την προσευχή μας όλοι μαζί και ύστερα να τα οδηγήσουμε στην αίθουσά τους.

Δομή ημερήσιου προγράμματος και στελέχωση του σχολείου

Τα πρώτα μαθήματα

Το πρόγραμμα της ημέρας, ξεκινάει παίρνοντας ο καθένας την θέση του στο καρεκλάκι με την φωτογραφία ή το όνομα του και βλέποντας τις εικόνες με τις δραστηριότητες ή μαθήματα που έχει να κάνει για σήμερα.

Τα μαθήματα ή οι δραστηριότητες και γενικά το πρόγραμμα είναι δομημένο πάνω στις ανάγκες του κάθε παιδιού. Η κάθε τάξη δουλεύει συλλογικά, έχοντας πάντα γνώμονά της την ατομικότητα του κάθε παιδιού.

Ώρα για φαγητό

Τελειώνοντας τις πρώτες ώρες με τα μαθήματά μας, έρχεται η ώρα του φαγητού. Την ώρα αυτή, συνήθως έχουμε συντροφιά και μία από τις ειδικότητες που υπάρχουν στο σχολείο μας, τους Ε.Β.Π.(Ειδικό Βοηθητικό Προσωπικό) το οποίο σε συνεργασία με την/τον δασκάλα/ο της τάξης, ξεκινάει την εκπαίδευση - ενίσχυση των απλών καθημερινών αναγκών. Δηλαδή, την εκπαίδευση - ενίσχυση πάνω στο κομμάτι της διατροφής (τάισμα, μαγείρεμα), της διαδικασίας της τουαλέτας, της προσωπικής υγιεινής, του ντυσίματος και άλλων πολλών καθημερινών δραστηριοτήτων.

Αφού λοιπόν, τα παιδιά έφαγαν, πήγαν τουαλέτα, έπλυναν τα δόντια τους ήρθε η ώρα να βγούμε διάλειμμααα🔔.

Ξανά στην τάξη

Επιστρέφοντας στην τάξη, συνεχίζουμε το πρόγραμμά μας, ακολουθώντας την ίδια διαδικασία. Βρίσκοντας δηλαδή, το κάθε παιδί την εικόνα με αυτό που έχει στο πρόγραμμα του. Το πρόγραμμά μας, όσο περνάει η μέρα, αρχίζει να εμπλουτίζεται με περισσότερους εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων.

Οι Ειδικότητες

Ενδεικτικά, κάποιες από τις ειδικότητες αυτές είναι η λογοθεραπεία (για να μπορέσουμε να εκφραστούμε λίγο περισσότερο με λόγια), η εργοθεραπεία (για να γνωρίσουμε τις δυνατότητες που έχει το σώμα μας), η συνάντηση με την ψυχολόγο (για να μπορέσουμε να καταλάβουμε τι είναι αυτό που αισθανόμαστε), η επαφή μας με την σχολική νοσηλεύτρια (για να φροντίσουμε την υγιεινή μας και την υγεία μας), η γυμναστική (παραμένει διαχρονικά το καλύτερο μάθημα όλων), η θεατρική μας αγωγή (γιατί είμαστε και πρωταγωνιστές της ζωής), η μουσική (που ηρεμεί μέχρι και θηρία) κ.α. . Όλες αυτές οι ειδικότητες, στοχεύουν στο να εκπαιδεύσουν, ενισχύσουν τομείς του παιδιού, που θα το βοηθήσουν στην επίτευξη δεξιοτήτων που για όλους εμάς φαντάζουν δεδομένες. Δεξιότητες όπως, η επικοινωνία, η αυτονομία και η αυτοσυντήρησή - αυτοεξυπηρέτηση. Μα πάνω από όλα, αυτοί οι άνθρωποι, είναι εκεί για να επιβραβεύσουν το παιδί, ακόμα και για το ελάχιστο που μπορεί να καταφέρει.

Βέβαια, από το ημερήσιο πρόγραμμα, δεν λείπουν τα παιχνίδια και οι δραστηριότητες. Γιατί, ο καλύτερος τρόπος εκμάθησης και επίτευξης των στόχων μέσα σε ένα ειδικό σχολείο, τις περισσότερες φορές είναι μέσω των παιχνιδιών, των δραστηριοτήτων και της επανάληψης.

Συναισθήματα και Καταστάσεις

Παρ' όλ' αυτά, επειδή ποτέ οι μέρες και οι ώρες δεν είναι ίδιες, κάποιες φορές έχουμε να αντιμετωπίσουμε και πιο δύσκολες καταστάσεις. Κάποια έκρηξη θυμού, έντασης, κάποια ματαίωση του παιδιού για κάτι που δεν κατάφερε να ολοκληρώσει. Και που τις περισσότερες φορές, θα εκφραστεί ίσως με κλάμα, με επιθετικότητα, ακόμα και με κάποιο τραυματισμό/αυτοτραυματισμό. Είμαστε όμως, όλοι εκεί, για να το αντιμετωπίσουμε και να το ξεπεράσουμε.

Αυτό είναι και το μαγικό που συμβαίνει στο ειδικό σχολείο. Όταν ξεπερνάμε μια δυσκολία ή καταφέρνουμε κάτι, ακόμα και το πιο μικρό πράγμα. Ένα βήμα, μια μικρή λέξη, μια κίνηση, ένα βλέμμα... αρκεί, για να μας κάνει να ενθουσιαζόμαστε, να χαιρόμαστε, να χειροκροτάμε και ό,τι άλλο νιώσουμε εκείνη την στιγμή, προκειμένου να εκφράσουμε τη χαρά μας, γι' αυτό που πετύχαμε. Και όλος αυτός ο ενθουσιασμός έγκειται, όχι μόνο για κάτι που κατάφεραν τα ίδια αλλά και για κάτι που μπορεί να κατάφερε ένας φίλος τους.

Σχολάμε

Και αφού η μέρα μας, πάει να φτάσει στο τέλος της, θα κάτσουμε όλοι μαζί, θα επικοινωνήσουμε με τον τρόπο που ξέρουμε και μπορούμε, θα χαιρετηθούμε. Θα πάρουμε τις τσάντες μας και θα αποχωρήσουμε, χαιρετώντας και αυτή την ημέρα και ανυπομονώντας για την επόμενη.

Με λίγα λόγια...

Το μόνο διαφορετικό λοιπόν, που συναντάμε σε ένα ειδικό σχολείο είναι ότι η κάθε μέρα είναι ξεχωριστή, όπως και τα παιδιά που έχει. Ότι δεν εκπαιδεύει μόνο τα παιδιά που φοιτούν σε αυτό, αλλά και όλους εμάς που έχουμε την ευκαιρία και χαρά να βρισκόμαστε και να είμαστε μέλος αυτής της μικρής κοινότητας. Γιατί τελικά, μαθαίνουμε πολλά περισσότερα από αυτά τα παιδιά, απ' ότι θα μπορούσαμε εμείς να τους μάθουμε.