Όνειρα ή Προσδοκίες;

Είναι στη φύση του ανθρώπου να ονειρεύεται, να φαντάζεται, να ελπίζει. Από την πρώτη σχεδόν στιγμή που γινόμαστε γονείς, μπαίνουμε στη διαδικασία να προσπαθούμε να δημιουργήσουμε εικόνες από τη μελλοντική ζωή των παιδιών μας, κάνοντας όνειρα τόσο για το άμεσο όσο και για το μακρινό μέλλον. Η προσωπικότητα, ο χαρακτήρας, οι επιλογές, τα επιτεύγματα ακαδημαϊκά , επαγγελματικά, προσωπικά, όλα φαίνονται να μπαίνουν στο γονεϊκό μας μικροσκόπιο, ενώ όλως παραδόξως για όλα έχουμε μια πολύ συγκεκριμένη προσχεδιασμένη πορεία. Όμως πού τελειώνουν τα όνειρα και πού αρχίζουν οι προσδοκίες;

Όνειρα: Το χρώμα της ζωής

Τα όνειρα μοιάζουν με ένα πολύχρωμο αερόστατο και μας βοηθούν να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας, να αφουγκραστούμε τις επιθυμίες μας και να συναντήσουμε έναν κόσμο παιδικά όμορφο. Αποτελούν έναν υπέροχο τρόπο υποσυνείδητου σχεδιασμού της ζωής μας μέσα από έναν δρόμο δημιουργικό κι ευχάριστο. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τον ψυχισμό μας και μας κινητοποιούν δίνοντάς μας, ωστόσο την αίσθηση της επιλογής. Μοιάζουν με μονοπάτια που ανοίγονται μπροστά μας και μας καλούν να διαλέξουμε ποιο θα διαβούμε. Το παράδοξο είναι ότι, ενώ όντας παιδιά έχουμε μόνο όνειρα, σταδιακά με το πέρασμα του χρόνου και - κυρίως όταν γινόμαστε γονείς - τα μετατρέπουμε σε προσδοκίες...

Προσδοκίες: Η απειλή του ονείρου

Οι προσδοκίες είναι τα απραγματοποίητα όνειρά μας, που έχοντας γίνει απωθημένα επιστρέφουν στη ζωή μας κυρίως, όταν γινόμαστε γονείς. Οι περισσότεροι από εμάς, αν κι έχουμε αγαθές προθέσεις - συχνά σχεδόν υποσυνείδητα - αφηνόμαστε να παρασυρθούμε από τις προσδοκίες μας, όχι σχετικά με τη δική μας ζωή αλλά με των παιδιών μας. Μετατοπίζουμε άθελά μας τα μεγαλεπήβολα σχέδιά μας - που εμπεριέχουν μία δόση υπερβολής κι έπαρσης - στις πλάτες των παιδιών μας και περιμένουμε από εκείνα να τα υλοποιήσουν. Αφού λοιπόν τα φορτώσουμε με τα μεταμφιεσμένα όνειρά μας, που μοιάζουν με ογκόλιθους, αναρωτιόμαστε γιατί δεν προσπαθούν αρκετά...Κάπως έτσι οδηγούμαστε με ακρίβεια, εμείς στην απογοήτευση, ενώ εκείνα ζουν με την αίσθηση ότι δεν κάνουν ποτέ αρκετά.

Η επίτευξη της ισορροπίας

Είναι καίριας σημασίας εμείς οι γονείς να κατανοήσουμε εγκαίρως ότι τα παιδιά μας έχουν μία ψυχοσύνθεση, έναν χαρακτήρα και μία προσωπικότητα - που τα διαφοροποιεί από εμάς - και σύμφωνα με τα οποία θα θέσουν δικούς τους στόχους, θα κάνουν τις επιλογές τους και θα πορευτούν στη ζωή τους. Ο ρόλος των γονέων είναι να διευκολύνουν τα παιδιά τους, ώστε ν΄ ανακαλύψουν τις επιθυμίες τους και να τα βοηθήσουν προς την υλοποίηση των δικών τους ονείρων. Μόνον έτσι τα παιδιά μας θα οικοδομήσουν μια ευτυχισμένη και αρμονική ζωή, που θα γεμίζει την ψυχή τους και θα τους δίνει μια αίσθηση πληρότητας και ελευθερίας. Τότε τα όνειρά τους θα αποτελούν φωτεινό οδηγό στη ζωή τους και το κυνήγι της αλαζονικής προσδοκίας θα έχει τη μορφή ενός άδικου εκθρονισμένου βασιλιά σε κάποιο παραμύθι της παιδικής τους ηλικίας!