Πώς μπορούμε να γίνουμε ένα αποτελεσματικό και υγιές πρότυπο για τα παιδιά μας;

Οι σύγχρονες κοινωνίες διανύουν μια περίοδο μετάλλαξης, όπου αξίες, αρετές, ήθη, παραδόσεις και πεποιθήσεις πολλών ετών δοκιμάζονται και τείνουν να διαμορφωθούν νέου τύπου και μάλιστα παγκόσμιες. Αυτή η μεταβατική περίοδος, χαρακτηρίζεται επίσης από την έλλειψη προτύπων και αυτό βαραίνει αρνητικά τις νέες γενιές.

Καλούμαστε λοιπόν εμείς οι γονείς, ως άμεσα και πρωταρχικά πρότυπα των παιδιών μας, να εμφυσήσουμε μέσα τους υγιείς αξίες και μοντέλα συμπεριφορών, ώστε να συντελέσουμε στη διαμόρφωση μιας κοινωνίας που θα θέλαμε να ζουν ευτυχισμένα τα παιδιά μας.

Ως γνωστόν, τα παιδιά γεννιούνται με μια γενετική προδιάθεση ως προς την εξελικτική τους πορεία. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν μπορούν να αλλάξουν τον ρου της ιστορίας τους ανάλογα με το περιβάλλον που μεγαλώνουν ή μέσω της παρατήρησης των γονέων τους και της οικειοποίησης των δικών τους συμπεριφορών. Με απλά λόγια, τα παιδιά, μας μιμούνται από την πρώιμη βρεφική τους ηλικία, άρα η δική μας συμπεριφορά θα επηρεάσει σημαντικά την προσωπικότητά τους για όλη τους τη ζωή.

Το σπουδαιότερο πράγμα που θα πρέπει να έχουμε κατά νου, είναι πως τα παιδιά μας σκανάρουν ασταμάτητα και αναπαράγουν τις πράξεις μας, όχι τα λόγια μας.

Μοντέλα συμπεριφοράς που αποσκοπούν στην δημιουργία υγιών προτύπων

Ας δούμε λοιπόν ορισμένα μοντέλα συμπεριφοράς, που θα μας βοηθήσουν να γίνουμε αποτελεσματικά και υγιή πρότυπα για τα παιδιά μας:

Σεβασμός

Είναι η αυτοεκτίμηση αλλά και η εκτίμηση που δείχνουμε σε κάποιο πρόσωπο για την μοναδικότητά του, για τα ψυχικά και πνευματικά του χαρίσματα και τα κάθε λογής προσόντα του.

Τα παιδιά μας θα μάθουν τον σεβασμό, εάν σεβόμαστε αρχικά τον εαυτό μας και κατόπιν όλα τα μέλη της οικογένειάς μας αλλά και των ανθρώπων που αλληλεπιδρούμε. Αυτό ισχύει και για τη φύση και το περιβάλλον γενικότερα.

Ευγένεια

Είναι η πρακτική εφαρμογή καλών τρόπων, τέτοιων που δεν προσβάλλουν τους συνανθρώπους μας. Μια αρετή που σπανίζει στις μέρες μας. Μιλάμε λοιπόν ευγενικά στα παιδιά μας και προσέχουμε να μην τα προσβάλουμε ή να τα μειώνουμε, ακόμη και σε στιγμές έντασης. Χρησιμοποιούμε τις λέξεις «ευχαριστώ» και «συγνώμη» συνεχώς μεταξύ μας, χωρίς εγωισμούς και χωρίς φειδώ.

Ειλικρίνεια

Η ειλικρίνεια δηλώνει τη διάθεση κάποιου να λέει την αλήθεια για όσα αισθάνεται, σκέφτεται ή πιστεύει και επιπλέον οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι πράξεις του βρίσκονται σε αρμονία μεταξύ τους.

Τα παιδιά, γνωρίζουν πολύ καλά εάν είμαστε πάντα ειλικρινείς και αληθινοί και όχι μόνο κατά περίπτωση. Μας κοιτούν κατάματα, όταν θέλουν ειλικρινείς απαντήσεις. Αντιλαμβάνονται εύκολα εάν διαφέρει η συμπεριφορά μας μέσα στο σπίτι, από εκείνη εκτός σπιτιού.

Η ειλικρίνεια είναι ο πιο σύντομος και έντιμος δρόμος τόσο για την σχέση με τον εαυτό μας, όσο και για τις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Με το να είμαστε ανειλικρινείς, διπρόσωποι και υποκριτές κατά το συμφέρον μας, διδάσκουμε στα παιδιά μας να χτίσουν την σχέση με τον εαυτό τους αλλά και τους οικείους τους, πάνω στο ψέμα.

Εμπιστοσύνη

Η εμπιστοσύνη είναι θεμέλιος λίθος στις σχέσεις μας. Εμπιστευόμαστε κάποιον, ο οποίος έχει ορισμένες ικανότητες, ιδιότητες ή αρετές και μπορούμε να στηριχτούμε πάνω του.

Τα παιδιά τσεκάρουν εάν μπορούν να μας εμπιστευτούν, κρατώντας τις υποσχέσεις μας ή μένοντας πιστοί στις αποφάσεις και στα λόγια μας. Επίσης παρατηρούν εάν εμπιστευόμαστε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας και τις δυνάμεις μας. Μαθαίνοντάς τα να μας εμπιστεύονται, στρώνουμε το δρόμο της εμπιστοσύνης προς τον εαυτό τους, αλλά και προς τους άλλους.

Παραδοχή των λαθών μας

Δεν είναι εύκολο για κανέναν να παραδεχτεί πως έχει κάνει λάθος. Χρειάζεται συναισθηματική δύναμη και θάρρος. Η συγκεκριμένη παραδοχή είναι μια υπενθύμιση πως δεν είμαστε αλάνθαστοι, ούτε τέλειοι. Πολλά παιδιά πέφτουν στην παγίδα της τελειομανίας, επειδή όχι μόνο θεωρούν τους γονείς τους τέλειους και αλάνθαστους, αλλά δεν τους έχουν δει και ποτέ να παραδέχονται τα λάθη τους. Το υγιές είναι να κάνουμε λάθη, να αναλαμβάνουμε την ευθύνη τους και να βγαίνουμε αλώβητοι απ’ αυτή τη δοκιμασία.

Φροντίδα του εαυτού μας

Η αυτοφροντίδα, είναι ο τρόπος που βλέπουμε τον εαυτό μας, του μιλάμε, τον περιποιούμαστε, που αφουγκραζόμαστε και ικανοποιούμε τις ανάγκες μας, που αναγνωρίζουμε, αποδεχόμαστε και διαχειριζόμαστε όλα τα συναισθήματά μας, θέτουμε στόχους, εξελισσόμαστε και κάνουμε όνειρα για τη ζωή μας.

Τα παιδιά, βλέποντας μας να αγαπάμε και να φροντίζουμε καθημερινά τον εαυτό μας και όχι να τον παραμελούμε ή να γινόμαστε θυσία για τους αγαπημένους μας, μαθαίνουν με τη σειρά τους να δίνουν προτεραιότητα στις δικές τους ανάγκες μεγαλώνοντας. Μόνο ένας άνθρωπος φροντισμένος και ικανοποιημένος, μπορεί να προσφέρει αγόγγυστα και στους άλλους.

Ελευθερία

Η ελευθερία για έναν άνθρωπο, είναι η δυνατότητά του να ανήκει στον εαυτό του και μόνο και να δρα κατά βούληση. Να θέτει δηλαδή στόχους και να αποφασίζει ο ίδιος να τους πραγματοποιεί. Να εκφράζει τις απόψεις και τις ιδέες του χωρίς φόβο αντίρρησης, λογοκρισίας ή κυρώσεων. Να μπορεί να δρα κοινωνικά, χωρίς να βλάπτει άλλους ανθρώπους και δίχως να περιορίζεται σε εξαναγκασμούς.

Τα παιδιά γεννιούνται ελεύθερα αλλά δυστυχώς από πολύ νωρίς, τους στερούμε σιγά σιγά πολλές από τις ελευθερίες τους. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό να αισθανόμαστε και να λειτουργούμε ως ελεύθεροι άνθρωποι, ώστε τα παιδιά μας, ακόμη και μέσα στα περιορισμένα κοινωνικά πλαίσια που αναγκάζονται να ζουν, να νιώθουν βαθιά μέσα τους αυτή την υπέροχη αίσθηση της ελευθερίας και να μην σταματούν ποτέ να ονειρεύονται.