Πώς ο χορός βοηθά στην ψυχοσωματική ανάπτυξη των παιδιών;
"Δεν επινόησα το χορό, υπήρχε πριν από μένα. Κοιμόταν όμως, κι εγώ τον ξύπνησα." Ισιδώρα Ντάνκαν
"Το σώμα λέει αυτά που οι λέξεις δεν μπορούν " Martha Graham
Πράγματι! Πόσες φορές μετά από μια στρεσογόνα μέρα, δεν αισθανόμαστε να πονάνε τα μέλη του σώματός μας; Όλη αυτή η φορτισμένη εσωτερική ενέργεια μεταφέρεται στο σώμα μας. Ψάχνει διέξοδο. Το σώμα νοσεί και μας προειδοποιεί.
Ο χορός είναι απελευθέρωση. Απελευθερώνει την ψυχή, τις σκέψεις μας και τα συναισθήματά μας. Κανείς δεν έδωσε μεγαλύτερη αξία στο χορό όσο οι Αρχαίοι Έλληνες. Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής τους και της παιδείας τους. Η χορευτική ιστορία της Ελλάδας ξεκινάει 3.000 χρόνια πριν, ενώ των κυκλικών χορών, από το 330 π.χ. Αποτελούσε μέρος της Παιδείας των νέων της Αθήνας, και της στρατιωτικής τους εκπαίδευσης στη Σπάρτη, λόγω της αρμονίας και της ευλυγισίας που χάριζε, ενώ στο τέλος της άσκησης χρησιμοποιείτο για αποθεραπεία.
Τι είναι λοιπόν ο χορός ;
Είναι η τέχνη που μέσω αυτής, το παιδί μαθαίνει να αναγνωρίζει τα συναισθήματά του και να τα επικοινωνεί. Έτσι αναπτύσσει την κοινωνικότητά του, το αίσθημα συνεργασίας, και την εκφραστική του ικανότητα. Αποκτά αυτοπεποίθηση και αυτοσεβασμό. Μαθαίνει νέους τρόπους έκφρασης, αυτή του σώματος , και μπορεί να αποκωδικοποιεί τα μηνύματα που του στέλνουν οι γύρω του. Ο χορός όμως, είναι ταυτόχρονα και επιστήμη. Πρέπει να γνωρίζει καλά τους κανόνες ισορροπίας και να τους εφαρμόζει, όπως επίσης Νόμους Νεύτωνα (Δράση-Αντίδραση, Αδράνεια κ.λ.π.) καθώς και περί κέντρου βάρους και βάσης στήριξης.
Έχει παρατηρηθεί, ότι παιδιά που ασχολούνται με το χορό αντιλαμβάνονται πολύ πιο γρήγορα τους νόμους ισορροπίας και την έννοια του κέντρου βάρους, αφού τους χρησιμοποιούν στην εξάσκησή τους. Στο χορό του tango ένας latin χορός, όπου συμμετέχουν δύο, ντάμα και καβαλιέρος, φαίνεται η απόλυτη συνεργασία των δύο σωμάτων, η περιστροφή γύρω από το κοινό τους κέντρο, και η ταυτόχρονη διατήρηση της ισορροπίας τους. Ο καβαλιέρος θα προτείνει με το σώμα του μία φιγούρα, και εάν την αποδεχτεί η ντάμα, θα συνεχίσει. Είναι χορός για δύο και απαιτεί εκτός των τεχνικών γνώσεων, διάθεση συνεργασίας, και εν συναίσθηση.
Όμως εδώ δεν επιτυγχάνεται μόνο η σωματική ισορροπία αλλά και η ψυχική. Ήδη τα παιδιά, για να πετύχουν ένα άρτιο αποτέλεσμα, μαθαίνουν να αφουγκράζονται" τον άλλον, και να τον σέβονται. Αυξάνουν τη φαντασία τους, καθώς και την κριτική τους ικανότητα. Μαθαίνουν να εκφράζονται ελεύθερα, να ενώνονται με τους άλλους, αλλά και με τον εαυτό τους. Μαθαίνουν να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους. Και φυσικά γυμνάζονται, θέτοντας στόχους και οξύνοντας πνεύμα και μνήμη.
"Θα βρεις νόημα σ' αυτή τη ζωή μόνο αν το δημιουργήσεις εσύ. Είναι ένα ποίημα που θα συνθέσουμε, ένα τραγούδι που θα τραγουδήσουμε, ένας χορός που θα χορέψουμε " Όσσο (Μπαγκουάν Σρι Ραζνίς), Ινδός φιλόσοφος, καθηγητής Πανεπιστημίου της Ινδίας.
Ας παροτρύνουμε λοιπόν τα παιδιά μας να βρουν το δικό τους νόημα στη ζωή. Ο χορός σίγουρα θα τους δώσει τα κατάλληλα εφόδια.
Πηγές:
- Σχολή χορού Απόλλων
- Σχολή μπαλέτου, Ντίνα Βασιλάκη
- Νικολέττα Τσιγάρα, ο χορός σαν θεραπευτικό μέσο
- Φυσική και Τέχνη , Μια μοιραία συνάντηση, Βασιλική Δημητροπούλου