Πόσο σημαντικό είναι για το παιδί να έχει φίλους στο σχολείο;
Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Αυτό σημαίνει ότι είναι στη φύση μας να χρειαζόμαστε την ασφάλεια και τη φροντίδα μιας ομάδας, μέσα στην οποία θα αναπτυχθούμε και εξελιχθούμε ως άνθρωποι.
Η πρώτη ομάδα που θα αναπτύξουμε τους βασικούς συναισθηματικούς μας δεσμούς ως βρέφη είναι η οικογένεια μας . Αργότερα στην προσχολική ηλικία, αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε πως οι συνομήλικοί μας μπορεί να γίνουν πηγή χαράς, οπότε και χτίζουμε τις πρώτες μας φιλίες καθοδηγούμενοι από την ανάγκη μας για παιχνίδι και διασκέδαση. Προχωρώντας στη σχολική ζωή φαίνεται πως η απόκτηση και διατήρηση της φιλίας έχει ιδιαίτερη βαρύτητα στην κοινωνική μας ζωή.
Η Σημασία της Φιλίας
Οι λόγοι που ένας φίλος είναι σημαντικός στη διάρκεια της σχολικής ζωής ενός παιδιού είναι πολλοί. Μερικοί από αυτούς είναι , ότι ο φίλος :
- Σε κάνει λιγότερο ευάλωτο απέναντι σε «πιθανούς » κινδύνους, όπως είναι μία επιθετική συμπεριφορά από έναν άλλον συνομήλικο. Ο φίλος είναι εκεί να σε προστατεύσει.
- Σε υποστηρίζει συναισθηματικά, ειδικά όταν είσαι αγχωμένος γιατί πρόκειται να παρουσιάσεις μία εργασία ενώπιον όλης της τάξης.
- Σε βοηθάει να διαχειρίζεσαι δύσκολες καταστάσεις και συναισθήματα, όπως η στενοχώρια επειδή δεν τα πήγες πολύ καλά στις εξετάσεις.
- Σου δίνει τις πληροφορίες που χρειάζεσαι, για να καταλάβεις τον εαυτό σου και κατ’ επέκταση τους άλλους.
- Σε βελτιώνει ως άνθρωπο, γιατί μαθαίνεις να μοιράζεσαι υλικά και συναισθηματικά εργαλεία.
- Σου ενισχύει τη θετική αντίληψη για τον εαυτό σου και τον κόσμο.
- Σου ανοίγει την πρόσβαση σε εμπειρίες μοναδικές, όπως να αυτονομηθείς.
- Σου μαθαίνει να επικοινωνείς και να αλληλεπιδράς με ειλικρίνεια, αποδοχή και με ευγένεια.
- Σου μαθαίνει να συγχωρείς και να ζητάς συγγνώμη.
- Σε βοηθά να χτίζεις αμοιβαία εμπιστοσύνη και εγγύτητα με τους άλλους.
- Σε βοηθά να αναπτυχθείς και σε προετοιμάζει να βγεις στον κόσμο.
Κι αν δεν υπάρχουν φίλοι;
Ωστόσο υπάρχουν και ορισμένες περιπτώσεις που κάποια παιδιά δεν κάνουν φίλους και είναι εύλογο οι γονείς να νιώθουν ανησυχία. Σε αυτή την περίπτωση χρειάζεται να αναρωτηθούμε και να εξετάσουμε:
- αν το παιδί μας είναι ιδιαίτερα προσκολλημένο πάνω μας
- αν του δίνουμε ευκαιρίες να κοινωνικοποιηθεί από μικρή ηλικία
- αν εμφανίζει έντονα σημάδια ντροπαλότητας και χαμηλής αυτοεκτίμησης
- αν υφίσταται οποιαδήποτε μορφή επιθετικότητας στο σχολείο
- αν συνηθίζει να ερμηνεύει λανθασμένα τις συμπεριφορές των άλλων , οπότε αντιδρά ακατάλληλα
- αν κατέχει τις κοινωνικές δεξιότητες, ώστε να πλησιάσει κάποιο συνομήλικο του
- αν η οικογένεια μας ζει πιο απομονωμένη , οπότε το κίνητρο τους να αναπτύξουν φιλίες δεν είναι ιδιαιτέρως υψηλό
Όταν κατανοήσουμε την πηγή του προβλήματος , είναι και ευκολότερο να το διαχειριστούμε αποτελεσματικά.
Σε κάθε περίπτωση, ο ρόλος μας ως γονείς είναι να αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες των παιδιών μας και να ενισχύουμε, όσο μπορούμε και με όποιον τρόπο είναι εφικτό, τις σχέσεις τους με τους συνομήλικούς τους.
Πηγές:
«Εξελικτική Ψυχολογία Δια Βίου Ανάπτυξη», Robert S. Felman, Εκδ. Gutenberg