Προσαρμογή στη Νέα Ζωή: Ισορροπία Γονεϊκότητας και Προσωπικής Ζωής

Η μετάβαση ενός ζευγαριού σε ένα νέο στάδιο στον κύκλο ζωής της οικογένειας του μπορεί να επιφέρει έντονη συναισθηματική φόρτιση. Η  υποδοχή του μωρού στην οικογένεια αυτομάτως  αλλάζει τις  συνθήκες της καθημερινότητας και ο νέος ρόλος φαντάζει ιδιαίτερα αγχωτικός. Πλέον η ανατροφή του παιδιού αποκτά πρωταγωνιστικό ρόλο και συχνά οι γονείς ως άνθρωποι βρίσκονται στο παρασκήνιο. Ως αποτέλεσμα  αρχίζουν  να νιώθουν παραμελημένοι, απομονωμένοι και μη διαθέσιμοι να συντηρήσουν την προσωπική τους ζωή ή τη συντροφική σχέση τους.

Πώς να ισορροπήσω τη γονεϊκότητα και την προσωπική ζωή;

Η υπενθύμιση που χρειάζεται να κάνουμε στον εαυτό μας αν βιώνουμε αντίστοιχη συνθήκη, είναι ότι ακόμη  και ως γονείς,  εξακολουθούμε να είμαστε άνθρωποι με ανάγκες , επιθυμίες  και  συναισθήματα που χρειάζονται την  προσοχή και αναγνώριση μας.

Ορισμένες προτάσεις είναι:

• Να ξεκλέψουμε έστω και λίγα λεπτά μέσα στην ημέρα για να κάνουμε κάτι που μας ευχαριστεί , όπως να διαβάσουμε  δύο σελίδες από το αγαπημένο μας βιβλίο ή για να ξεκουραστούμε.
• Να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να ζητήσει βοήθεια όταν αυτό είναι εφικτό . Ο / Η σύζυγος , το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον ίσως να μπορούν να μας υποστηρίξουν στο εγχείρημα μας.
• Να φτιάξουμε μια λίστα προτεραιοτήτων για την ημέρα μας που θα μας βοηθήσει να οργανώσουμε καλύτερα το χρόνο και τη σκέψη μας. Δε ξεχνάμε να μας συμπεριλάβουμε στη λίστα!
• Να επιδιώξουμε να κατοχυρώσουμε την ισότιμη συνεργασία του /της συντρόφου μας. Είναι σημαντικό και το άλλο άτομο να αναλάβει τις δικές του ευθύνες στην ανατροφή του παιδιού. Έτσι  ερχόμαστε κοντά  ως ζευγάρι και  δημιουργούμε τον προσωπικό μας χώρο.
• Να χαμηλώσουμε τον πήχη των προσδοκιών μας. Η αποδοχή της ανθρώπινης φύσης μας με τα λάθη και τις αδυναμίες της, φέρνει ανακούφιση και ηρεμία μέσα μας.
• Να μη ξεχνάμε να μιλάμε με τον/την σύντροφο για τις ανάγκες που έχουμε και οι δύο.
• Να δημιουργούμε ανά διαστήματα τις συνθήκες που θα μας επιτρέψουν να βρισκόμαστε ως ζευγάρι, πηγαίνοντας μια μισάωρη βόλτα ή βάζοντας λίγο πιο νωρίς το παιδί για ύπνο για να δούμε μια ταινία ή κλείνοντας ραντεβού στο αγαπημένο μας εστιατόριο, όταν η γιαγιά μπορεί να αναλάβει τη φύλαξη του για λίγες ώρες.

Ότι κι αν μπορέσουμε να κάνουμε που θα προωθήσει και θα ενισχύσει την προσωπική μας ευημερία  αποτελεί αυτοφροντίδα. Κι ένας γονέας που φροντίζει τον εαυτό του ανοίγει το δρόμο για σχέσεις αρμονικότερες  με τον εαυτό του, τον/την σύντροφό και το παιδί του.