Από την πρώτη στιγμή της γέννησης, μαμά και παιδί αλληλεπιδρούν. Επικοινωνούν αρχικά με τρόπους εξωλεκτικούς, η επαφή τους γίνεται "βλέμμα με βλέμμα". Η ανταπόκριση της μαμάς είναι σημαντική γιατί δίνει στο παιδί το μήνυμα ότι οι ανάγκες του ικανοποιούνται, του προσφέρει αίσθημα ασφάλειας.
Χρειάζομαι την αγάπη σου... αλλά μην με υπερπροστατεύεις
Καθώς το παιδί μεγαλώνει, οι ανάγκες του γίνονται περισσότερο σύνθετες. Οι γονείς καλούνται να καλύψουν περισσότερες συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού, να το βοηθήσουν να αυτονομηθεί. Ο δεσμός με τη μαμά ισχυροποιείται, πρέπει ωστόσο να είναι σωστά δομημένος, ώστε το παιδί να αποκτήσει συναισθηματική ισορροπία κι αυτοδύναμη προσωπικότητα.
Κάποιες φορές το μέτρο χάνεται και το παιδί έρχεται αντιμέτωπο με μια ασφυκτική κατάσταση: Την υπερπροστασία, την υπερβολική δηλαδή φροντίδα και προστασία προς το παιδί. Σ' αυτήν την περίπτωση έχουμε μια μαμά αγχωμένη κι ένα παιδί ανώριμο, με περιορισμένη πρωτοβουλία κι αυτενέργεια, που δημιουργεί σχέση εξάρτησης μαζί της.
Η υπερπροστασία
- Καταστρέφει την αυτοεκτίμηση κι αυτοπεποίθηση του παιδιού, το υποτιμά και το απαξιώνει.
- Απομακρύνει το παιδί από την πραγματική ζωή και του δημιουργεί ψευδαισθήσεις.
- Προκαλεί δειλία κι ανωριμότητα στο παιδί.
- Δεν επιτρέπει στο παιδί να μάθει από τις δικές του εμπειρίες.
- Καταπνίγει τη φαντασία και τη δημιουργικότητα του παιδιού.
