1) Η αλήθεια είναι πως δεν συγκρίνεται ένα τέλειο τηλεκατευθυνομενο ή ένα σετ κοσμημάτων με ένα παιχνίδι εκμάθησης πολλαπλασιασμού. Πώς να αρνηθούμε άλλωστε στο βλέμμα των παιδίων μας όταν μας λένε ''σε παρακαλώ, σε παρακαλω!! θα μου το πάρεις; το θέλω πολύ!!!'' ... και δεν εννοούν το παιχνίδι με τον πολλαπλασιασμό...
Συνήθως τα εκπαιδευτικά παιχνίδια δεν επιλέγονται απο τα παιδιά αλλά από τους γονείς. Αλλά όταν είναι μαζί μας σε ένα παιχνιδάδικο, δύσκολο να επιλέξουμε το εκπαιδευτικό παιχνίδι που μας ταιριάζει.
2) Μερικές φορές η μόδα μας παρασύρει λίγο παραπάνω από όσο πρέπει. Ο ενθουσιασμός μας από τις νέες τάσεις μπορεί να μας οδηγήσει να επιλέξουμε ένα παιχνίδι το οποίο να μην προσαρμόζεται στις ανάγκες του παιδιού (π.χ ηλικιακά) ή που δεν το έχουμε, πραγματικά, ανάγκη με αποτέλεσμα να γίνεται 1 ακόμη περιττό παιχνίδι στο δωμάτιο.
3) Classic but basic. Η ανεπαρκής ενημέρωση από τα media για την χρήση των εκπαιδευτικών παιχνιδιών ως εργαλεία προαγωγής του πνεύματος.
Και τι εννοούμε με όλο αυτό; Ας δούμε ένα παράδειγμα:
Λίγες, ή καλύτερα, ελάχιστες οι διαφημίσεις που έχουμε δει να αντιστοιχούν στην πραγματικότητα. Όλοι θα θέλαμε να ζήσουμε για λίγο αυτή την οικογενιακή στιγμή στην τηλεόραση με το τακτοποιημένο σπίτι, τα ήσυχα παιδιά να ζωγραφίζουν σε χαρτιά (και όχι σε τοίχους, τραπέζια, καναπέδες, ρούχα και πρόσωπα), τραπέζι με 10 διαφορετικά πιάτα φαγητού, δωμάτια με ρούχα και παιχνίδια στη θέση τους και γονείς ξεκούραστους.
Σίγουρα είναι ένα φαινόμενο που μπορεί να γίνει αληθινό... αλλά όχι 100% καθημερινό.
Πώς θα μας βοηθήσουν να media, λοιπόν, που έχουν ''μπει'' στις ζωές όλων μας, να εντάξουμε ομαλά την εκπαίδευση μέσα στη διασκέδαση όταν δεν μπορούμε να ταυτιστούμε με τις απλές καθημερινές συνήθειες που μας προωθούν;
