Δύο πράγματα πρέπει να δώσουμε στα παιδιά μας: ρίζες, για να ξέρουν που είναι το σπίτι τους και φτερά, για να πετάξουν μακριά. Όσο πιο ισχυρές είναι οι ρίζες που θα προσφέρουμε οι γονείς στα παιδιά μας, τόση περισσότερη ασφάλεια θα αισθανθούν τα παιδιά με τη σειρά τους, ώστε να πετάξουν μακριά και να κυνηγήσουν τα όνειρα τους. Πώς δημιουργούμε όμως αυτό που αποκαλούμε "ρίζες"; Κρατώντας τις παραδόσεις ή ακόμα καλύτερα δημιουργώντας καινούριες, προσωπικές, οικογενειακές.
Μας προσφέρουν γνώσεις
Οι παραδόσεις μεταλαμπαδεύουν τη γνώση της μιας γενιάς στην επόμενη και κρύβονται σε πολλές από τις συνήθειες μας. Κάποιες από αυτές τις ακολουθούμε ασυνείδητα, σαν μια συνήθεια που έρχεται από το παρελθόν. Η χώρα μας έχει έναν τεράστιο πλούτο από εθνικές, τοπικές και θρησκευτικές παραδόσεις. Η κάθε οικογένεια μπορεί να επιλέξει αυτές που επιθυμεί και να τις συνδυάσει με τα θέλω της έτσι, ώστε να δημιουργήσει τις δικές της οικογενειακές πια παραδόσεις. Και μόνο η διδασκαλία των παιδιών πάνω στις παραδόσεις βοηθά την ανάπτυξη των γνωστικών και συναισθηματικών ικανοτήτων τους. Η γνώση του παρελθόντος, η γνώση της παρακαταθήκης, που μας άφησαν οι πρόγονοι μας, "χτίζει" την προσωπικότητα των παιδιών μας. Σημαντικό είναι ότι η γνώση αυτή έρχεται βιωματικά μέσα από τις παραδόσεις και για αυτό είναι και μια γνώση, την οποία τα παιδιά κατακτούν ευχάριστα και για πάντα. Μαθαίνουν από τα λάθη, νιώθουν περήφανα για τα επιτεύγματα και γεμίζουν την ψυχή τους με συναισθήματα ελπίδας για το μέλλον.
Μας προσφέρουν την αίσθηση του ανήκειν
Υιοθετώντας μια οικογένεια εθνικές παραδόσεις ή παραδόσεις που ανήκουν στον τόπο τους καλλιεργεί την αίσθηση του ανήκειν στα παιδιά. Τα παιδιά αισθάνονται μέλη ενός ευρύτερου συνόλου. Αισθάνονται οικεία μέσα σε ένα περιβάλλον με το οποίο μοιράζονται κοινή ιστορία, κοινή πολιτιστική και πνευματική διαδρομή μέσα στο χρόνο, κοινές πεποιθήσεις. Ο εορτασμός των εθνικών μας εορτών, οι παρελάσεις, οι παραδοσιακοί χοροί δημιουργούν μια εθνική ταυτότητα για τα παιδιά μας. Το στόλισμα του Χριστουγεννιάτικου δέντρου, το βάψιμο των κόκκινων αυγών, το σούβλισμα του αρνιού την Κυριακή του Πάσχα είναι τα έθιμα που μας φέρνουν όλους κοντά με τον τόπο μας και την πολιτιστική μας κληρονομιά. Μας "δένουν" με τους ομοεθνείς μας, άρα μας δένουν και μεταξύ μας. Όλες αυτές οι κοινές εμπειρίες μας δίνουν την ευκαιρία να συζητήσουμε, να χαλαρώσουμε, να γελάσουμε, να μάθουμε, να πλησιάσουμε πιο πολύ ο ένας κοντά στον άλλον. Να νιώσουμε ασφάλεια και αγάπη, σταθερότητα μέσα σε έναν κόσμο που μεταβάλλεται συνέχεια.
Μας προσφέρουν αυτοπεποίθηση
Κάθε οικογένεια μπορεί να ακολουθήσει όσες και όποιες παραδόσεις θέλει. Να τις τροποποιήσει, να τις φέρει στα μέτρα της, ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες των μελών της. Μπορεί βέβαια και να δημιουργήσει καινούριες. Ο ρόλος των παιδιών σε αυτή την διαδικασία είναι πολύ σημαντικός. Οι γονείς φέρνουν από το παρελθόν τις παραδόσεις και δίνουν την σκυτάλη στα παιδιά, για να δημιουργήσουν νέες. Η φαντασία των παιδιών είναι ανεξάντλητη και θα προσπαθήσουν να "ντύσουν" τις σημαντικές οικογενειακές στιγμές με μοναδικό τρόπο. Κυριακάτικες εκδρομές, Σαββατόβραδα με επιτραπέζια, βραδιές χορού, χειροποίητες τούρτες γενεθλίων, Πάσχα στο χωριό όλα μπορούν να πάρουν το χρώμα του ενθουσιασμού των παιδιών. Η συμμετοχή τους στον σχεδιασμό και η τήρηση του οικογενειακού πρωτοκόλλου θα δώσει στα παιδιά αυτοπεποίθηση, θα αναδείξει τα ταλέντα τους και ταυτόχρονα θα τα κάνει να αισθανθούν σημαντικά και αποδεκτά μέσα στην οικογένεια.
Μας προσφέρουν "ρίζες"
"Ρίζες". Αυτό προσφέρουν στα παιδιά μας οι οικογενειακές παραδόσεις. "Ρίζες" για να μπορέσουν να ανθίσουν. "Ρίζες" για να αναρριχηθούν. Εμπειρίες και αναμνήσεις που μέσα από την επανάληψη τους, τους παρέχουν γνώσεις, ασφάλεια και αυτοπεποίθηση. Είναι τα πρώτα τους βιώματα στα οποία θα μπορούν να ανατρέξουν ανά πάσα στιγμή, σε οποιαδήποτε δυσκολία συναντήσουν. Μέσα από αυτές τις μικρές και σημαντικές στιγμές δημιουργείται ο "πυρήνας" της προσωπικότητας τους, δημιουργείται αυτός ο δεσμός της οικογένειας που βοηθά, προστατεύει αλλά και προτρέπει - εξελίσσει. Είναι οι "ρίζες" που μας βοηθούν να πατάμε γερά και σταθερά στη γη χωρίς φόβο. Είναι η εγγύηση πως μπορούμε να "ανοίξουμε τα φτερά μας" και να πετάξουμε μακριά, αφού πίσω πάντα κάποιος ή κάτι θα μας περιμένει.
