Η αυτοπεποίθηση ως χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης συνδέεται άρρηκτα με την πίστη που έχουμε στον εαυτό μας. Η εμπιστοσύνη στον εαυτό αποτελεί στάση ζωής και αναφέρεται στο κατά πόσο πιστεύω ότι έχω τις δεξιότητες αλλά και την ικανότητα να καταφέρω κάτι. Αποτελεί προϊόν της αυτοεκτίμησης, της συναισθηματικής δηλαδή αξιολόγησης της εικόνας του εαυτού μας, όπως αυτή διαμορφώνεται από τις σχέσεις μας με τους άλλους.
Η αυτοπεποίθηση χτίζεται κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του παιδιού, βήμα - βήμα μέσα από μικρές και μεγάλες επιτυχίες που καταφέρνει, αλλά και μέσα από τη δική μας ανατροφοδότηση.
Τι κερδίζει το παιδί με αυτοπεποίθηση;
- Είναι πιο εύκολο να κινητοποιηθεί προς τη δράση
- Αναλαμβάνει πρωτοβουλίες
- Επιμένει στη δράση και μαθαίνει να αντιμετωπίζει εμπόδια
- Αντιλαμβάνεται το δυναμικό του και το αξιοποιεί πλήρως
- Μακροπρόθεσμα αναγνωρίζει τις καταστάσεις που χρειάζεται να επενδύσει περισσότερη ενέργεια και χρόνο
- Αναλαμβάνει την ευθύνη του εαυτού και της ζωής του
- Γίνεται ψυχικά ανθεκτικό
- Μαθαίνει να αντιστέκεται στις παρέες που επιθυμούν την εμπλοκή του σε επικίνδυνες συμπεριφορές
- Δημιουργεί υγιείς σχέσεις με συνομήλικους και αργότερα ως ενήλικας
- Αποκτά θάρρος να δοκιμάσει το καινούριο και σιγουριά ότι μπορεί να πετύχει αυτό που θέλει
- Έχει καλύτερες μαθησιακές επιδόσεις
- Παρέχει ασφάλεια στους συνομήλικους και έτσι γίνεται προτιμητέος στις παρέες
Πώς μπορώ να ενισχύσω την αυτοπεποίθησή του παιδιού μου;
Μία κύρια πηγή ενίσχυσης της αυτοπεποίθησής του είναι το άτομο με το οποίο μεγαλώνει. Δηλαδή "Εγώ"!
Η δική μου αυτοπεποίθηση και ο τρόπος που διαχειρίζομαι την επιτυχία ή την αποτυχία μου στο οτιδήποτε βλέπει, ακούει και παρατηρεί το παιδί μου θα καθορίσει και το δικό του βαθμό ανάπτυξης και πίστης στον εαυτό του.
Επιπλέον ως γονείς χρειάζεται να :
- Δίνουμε ευκαιρίες να αναπτύξει τις δυνατότητες του, μέσω νέων δραστηριοτήτων (να λάβει μέρος σε μια θεατρική παράσταση ή στη χορωδία του σχολείου).
- Επιτρέπουμε την αυτονομία και ανεξαρτησία του (αφήνοντας το να δέσει μόνο του τα κορδόνια και ας πάρει λίγο χρόνο παραπάνω) ακούμε και να φροντίζουμε την ανάγκη του.
- Το αποδεχόμαστε, ανεξάρτητα αν τα έχει πάει καλά στα μαθήματα ή σε κάποιο άθλημα ή σε αυτό που εμείς θεωρούμε επιτυχία.
- Επιβραβεύουμε την προσπάθεια και όχι μόνο το αποτέλεσμα (μπράβο σου που προσπαθείς!).
- Ενθαρρύνουμε, όταν αποτυγχάνει (θυμίζοντας του ότι στο παρελθόν τα είχε καταφέρει).
- Προτρέπουμε να τελειώνει τις δραστηριότητες του, ώστε να αναγνωρίζεται το αίσθημα της ευθύνης του.
- Εκδηλώνουμε το θαυμασμό μας , ακόμα και αν δεν το έκανε τέλεια (αν θέλει να βοηθήσει στις δουλειές του σπιτιού δε χρειάζεται να αρχίσω να επικρίνω γιατί δεν σκούπισε τέλεια).
- Εξηγούμε με ειλικρίνεια και ευγένεια γιατί δεν πρέπει να κάνει κάτι (διαφοροποιούμαστε στις απόψεις μας, αναγνωρίζοντας ότι είναι ξεχωριστή οντότητα με δική της άποψη).
- Βοηθούμε και να καθοδηγούμε χωρίς επικρίσεις (αν χρειαστείς βοήθεια, είμαι εδώ για σένα).
- Αποφεύγουμε τους επαίνους για το καθετί που κάνει, γιατί έτσι προτρέπουμε σε εξαρτητικές σχέσεις προκειμένου να κερδίσει την εύνοια μας.
- Αποφεύγουμε επίσης τις συγκρίσεις με άλλα παιδιά γιατί έτσι ενισχύεται η εκδήλωση ανταγωνιστικών τάσεων.
- Καλλιεργούμε τη δική μας αυτοπεποίθηση, αφού ξέρουμε ότι αποτελούμε πρότυπα προς μίμηση.
Πηγές:
«Αναθρέφοντας τα παιδιά μας αναθρέφουμε τον εαυτό μας », Aldort Naomi, εκδ. Αλκυών
