Για τους γονείς τα παιδιά τους είναι ένα κομμάτι της καρδιάς τους, που ζει έξω από το σώμα τους. Βασική τους προτεραιότητα είναι η ασφάλεια τους, η ευημερία τους, η ευτυχία τους. Από την πρώτη στιγμή που το κρατούν στην αγκαλιά τους προσπαθούν να βρίσκονται πάντα δίπλα του, για να καλύψουν την κάθε του ανάγκη. Να το προστατέψουν, να το βοηθήσουν ή ακόμα και να το παρηγορήσουν. Προσπαθούν να ελέγξουν το περιβάλλον και να αποφύγουν κακοτοπιές. Ο δεσμός που δημιουργείται είναι ισχυρός και τα συναισθήματα που γεννιούνται είναι μεγάλης έντασης. Τα παιδιά όμως μεγαλώνουν και είναι αδύνατον να είμαστε πάντα δίπλα τους. Η έναρξη της σχολικής σταδιοδρομίας του παιδιού μας σηματοδοτεί μια μεγάλη αλλαγή στην καθημερινή επαφή με το παιδί μας και δημιουργεί στους γονείς πολλά συναισθήματα τα οποία τις περισσότερες φορές είναι ανάμεικτα. Τα συναισθήματα είναι τα ίδια, τροποποιούνται όμως ή έχουν διαφορετική ένταση ανάλογα με τη σχολική βαθμίδα που βρίσκεται το παιδί μας. Άγχος αποχωρισμού, φόβος, χαρά, λύπη, περηφάνια, συγκίνηση, ανησυχία κλπ.
Άγχος
Οι γονείς είναι εξοικειωμένοι με το συναίσθημα του άγχους και της ανησυχίας όσον αφορά στα παιδιά τους. Η πρώτη μέρα στο σχολείο είναι μία στρεσογόνα κατάσταση για όλους τους γονείς είτε είναι η πρώτη φορά που το παιδί τους θα πάει στο σχολείο είτε είναι η τελευταία χρονιά πριν αποφοιτήσει. Το άγχος τους έχει να κάνει κυρίως με την μαθησιακή εμπειρία, που θα έχει το παιδί τους εκείνη τη χρονιά και αν θα μπορέσει να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της εκάστοτε τάξης. Ανησυχεί για τους δασκάλους ή τους καθηγητές που θα αναλάβουν τη μόρφωση του παιδιού τους. Ανησυχεί για την διδακτέα ύλη, για το επίπεδο των συμμαθητών της τάξης, για το αν θα επικρατήσει καλό κλίμα μέσα στην διδακτική αίθουσα. Το άγχος του δεν σταματά στο μαθησιακό κομμάτι. Το σχολείο είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας και ο γονιός αγχώνεται για τις προσωπικές σχέσεις, που θα δημιουργήσει το παιδί του ή για εκείνες που θα πρέπει να διατηρήσει. Οι φίλοι είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής του παιδιού και οι γονείς δεν σταματούν να σκέφτονται τον τρόπο που αυτές οι σχέσεις μπορούν να επηρεάσουν το παιδί τους. Ακόμα και το πρακτικό κομμάτι της πρώτης μέρας στο σχολείο είναι κάτι που αγχώνει τους γονείς. Θα πρέπει να πάρουν άδεια από τη δουλειά τους, θα πρέπει να προμηθευτούν τα απαραίτητα της σχολικής λίστας, θα πρέπει να ντύσουν βιβλία.
Περηφάνια
Όσες και αν είναι όμως οι ανησυχίες ενός γονιού το να βλέπει το παιδί του να πηγαίνει στο σχολείο τον γεμίζει περηφάνια. Αν είναι η πρώτη φορά είναι σίγουρο πως ο γονιός θα δακρύσει βλέποντας το μικροσκοπικό του πλασματάκι να είναι πλέον ικανό να κουβαλήσει την τσάντα του και να κάτσει στα σχολικά θρανία. Το γεγονός πως το παιδί του είναι έτοιμο να μάθει να γράφει, να διαβάζει, να λογαριάζει, επισφραγίζει τις ως τότε προσπάθειες που έκανε για την ανατροφή του και δεν μπορεί παρά να είναι περήφανος και για τον ίδιο αλλά και για το παιδί. Αν τώρα πρόκειται για μεγαλύτερες τάξεις και το παιδί έχει ήδη διανύσει και κατακτήσει ένα κομμάτι της σχολικής διαδρομής η περηφάνια είναι ακόμα μεγαλύτερη. Ανατρέχοντας και νοσταλγώντας όλα τα προηγούμενα μαθησιακά ορόσημα του παιδιού, ο γονιός δεν μπορεί να μην αισθανθεί την σπουδαιότητα όλων αυτών των κατορθωμάτων. Οι σχολικές αυλές είναι γεμάτες από "πηγαδάκια" γονέων, που συνήθως κάνουν μεγαλύτερη φασαρία και από τα παιδιά. Γονείς που μοιράζονται τις αναμνήσεις τους για σχολικές παραστάσεις, για παιδικά πάρτυ, για εκδρομές, για παλιότερους δασκάλους. Αναμνήσεις που θα συντροφεύουν εκείνους και τα παιδιά τους πάντοτε αφυπνίζοντας την περηφάνια τους.
Αισιοδοξία
Το σχολείο ως στόχο έχει να βοηθήσει τα παιδιά μας, ώστε να εξελιχθούν σε ώριμους, υπεύθυνους και δημιουργικούς πολίτες. Στο σχολείο το παιδί θα κατακτήσει γνώσεις, κοινωνικές δεξιότητες και θα αναπτύξει τα ταλέντα του. Μέσα από το ταξίδι της γνώσης θα γνωρίσει καλύτερα τον κόσμο, τον εαυτό του και θα διαπλάσει την προσωπικότητα του, ώστε να οδηγηθεί σε ένα επιτυχημένο και ευτυχισμένο μέλλον. Βλέποντας το παιδί να περνά την πόρτα του σχολείου, σε όποια σχολική βαθμίδα και αν είναι, ο γονιός ξεκινά να ονειρεύεται και να αισιοδοξεί για το μέλλον του παιδιού. Ξέρει πως η εκπαιδευτική του αρτιότητα μπορεί να εξασφαλίσει το επαγγελματικό του μέλλον. Δημιουργεί σενάρια και σκέφτεται το παιδί του να κατακτά άλλοτε τον κόσμο της επιστήμης και άλλοτε εκείνον των τεχνών. Ξεκινώντας το δημοτικό τα όνειρα των γονιών είναι πολλά και άμορφα. Όσο όμως το παιδί προοδεύει και χτίζει τα δικά του όνειρα, το σχολείο μοιάζει να είναι για τους γονείς το μεταφορικό μέσο, που θα οδηγήσει τα παιδιά τους στην επίτευξη των στόχων τους. Εκείνη την πρώτη μέρα οι γονείς δημιουργούν μια νέα συμμαχία, με τη σχολική κοινότητα αυτή τη φορά, και κάθε χρόνο αυτή η συμμαχία ανανεώνεται, κάνοντας τους γονείς πιο σίγουρους και πιο δυνατούς, ώστε να επιτύχουν τον μοναδικό τους στόχο, την ευτυχία των παιδιών τους.
