Πέρασαν χρόνια, αλλά ακόμη θυμάμαι ολοζώντανα τη μέρα που εκδήλωσε ο γιος μου την επιθυμία του να πει τα κάλαντα. Ήταν έντεκα χρονών. Μέχρι τότε, τα έλεγε μετά βίας στη γιαγιά του. Οι σύνοικοι στην πολυκατοικία, τον περίμεναν κάθε χρόνο, αλλά δεν πήγαινε. Γι’ αυτό, ξαφνιάστηκα που αποφάσισε να βγει στην περιοχή παρέα με τον φίλο του για να πουν τα κάλαντα.
«Μην ανησυχείς» με καθησύχασε η μαμά του Στέλιου, «θα πάνε μόνο σε μαγαζιά που τα έχουν γνωστοί μας.»
Φυσικά τα ακολούθησα από απόσταση, προσέχοντας να μη με δουν. Δύο ώρες κατασκοπίας που έκαμψαν την υπομονή μου. Όμως, όταν ο γιος μου επέστρεψε με μια λάμψη ικανοποίησης στο βλέμμα, έκανε όλες τις ανησυχίες μου να καταλαγιάσουν.
Αν κι εσείς φοβάστε…
Πώς να μη φοβάστε, ιδίως αν ζείτε σε μεγαλούπολη. Τόσα ακούμε να συμβαίνουν κι άλλα τόσα φανταζόμαστε. Όμως, αυτές οι φυσιολογικές κι αναγκαίες ανησυχίες δεν πρέπει να σταθούν εμπόδιο στο να αποκτήσει το παιδί μια σπουδαία εμπειρία.
Μικρές συμβουλές
Συζητήστε με το παιδί. Εξηγήστε τους λογικούς σας φόβους και βάλτε τα όριά σας – πού θα πάει, τι θα αποφύγει και ποια ώρα θα επιστρέψει.
Φροντίστε να γνωρίζετε καλά τους φίλους του. Μην εμπιστεύεστε το παιδί σας να βγει αόριστα, «με κάποιους από το σχολείο».
Να θυμάστε ότι το παιδί έχει ανάγκη να δοκιμάζει νέες προκλήσεις. Μην του στερήσετε αυτή την εμπειρία, μόνο και μόνο επειδή φοβάστε. Δημιουργήστε ένα όσο το δυνατό πιο ασφαλές περιβάλλον, ενθαρρύνετε την επιθυμία του κι υποστηρίξτε ένα ακόμη βήμα του προς την αυτοπεποίθηση.
