Αυτό που ζητάμε είναι, παιδιά που αναλαμβάνουν ευθύνες, που ολοκληρώνουν την εργασία που τους έχει ανατεθεί, που δεν επιρρίπτουν σε άλλους ευθύνες για τα λάθη τους. Πώς όμως θα τα καταφέρουμε; Καλλιεργώντας την υπευθυνότητα στα παιδιά, μέσα από τη συμπεριφορά και το παράδειγμά μας. Εξηγώντας αναλυτικά τι περιμένουμε απ' αυτά και βοηθώντας τα - μόνο όταν είναι απαραίτητο - να τα πετύχουν. Αναθέτοντάς τους σταδιακά νέα, λογικά καθήκοντα. Δείχνοντάς τους εμπιστοσύνη και σεβασμό.
Ο δρόμος προς την υπευθυνότητα...
Ξεκινάει νωρίς, από τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού. Ακόμη κι όταν είναι πολύ μικρό, όταν εκδηλώνει μια συμπεριφορά που δεν είναι επιθυμητή (πχ σκορπίζει παντού τα ρούχα του, δεν συμμαζεύει τα παιχνίδια του) θα πρέπει να του λέμε "όχι" και να του εξηγούμε ξεκάθαρα τον λόγο (κουράζομαι να τα τακτοποιώ).
Δεν αρκεί βέβαια, να εντοπίζουμε μια μη επιθυμητή συμπεριφορά. Πρέπει να βοηθάμε το παιδί να καταλάβει, εξηγώντας τι ήταν λάθος και αποσαφηνίζοντας τι θα έπρεπε να κάνει, πώς να φερθεί στη συγκεκριμένη περίσταση. Οι αρμοδιότητες και οι κανόνες πρέπει να είναι ξεκάθαροι. Οι συνέπειες από τη μη τήρησή τους πρέπει να έχουν γνωστοποιηθεί, να εφαρμόζονται ήρεμα, να είναι δίκαιες και λογικές.
Καθώς το παιδί μεγαλώνει...
Αυξάνονται τα καθήκοντα που αναλαμβάνει. Ένα τετράχρονο παιδί αρκεί να είναι υπεύθυνο για την τακτοποίηση κάποιων προσωπικών του αντικειμένων. Ένα μεγαλύτερο παιδί μπορεί να βοηθά στο σερβίρισμα του φαγητού, στην καθαριότητα του σπιτιού, στη φροντίδα των κατοικίδιων... Αναλαμβάνοντας αρμοδιότητες και εργασίες που αφορούν την οικογένεια συνολικά, νιώθει πληρέστερα τον εαυτό του ως μέλος μιας ομάδας. Παράλληλα, καθώς μεγαλώνει καλείται να επιδείξει κατάλληλη συμπεριφορά σε διάφορες καταστάσεις, ολοένα και πιο απαιτητικές.
